- oznamovací způsob
| Přítomný čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| 1.
|
muszę
|
musimy
|
| 2.
|
musisz
|
musicie
|
| 3.
|
musi
|
muszą
|
| Minulý čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
| 1.
|
musiałem
|
musiałam
|
musiałom
|
musieliśmy
|
musiałyśmy
|
| 2.
|
musiałeś
|
musiałaś
|
musiałoś
|
musieliście
|
musiałyście
|
| 3.
|
musiał
|
musiała
|
musiało
|
musieli
|
musiały
|
- muset
- Muszę iść. – Musím už jít.
- Musicie zabrać ze sobą zapasy na drogę, inaczej będziecie głodni. – Musíte si s sebou vzít zásoby na cestu, jinak budete mít hlad.[1]
- potrzebować
- ↑ převzato z polského Wikisłowniku
