Substantivum
|
singulár
|
plurál
|
---|
nominativ
|
mianownik
|
mianowniki
|
---|
genitiv
|
mianownika
|
mianowników
|
---|
dativ
|
mianownikowi
|
mianownikom
|
---|
akuzativ
|
mianownik
|
mianowniki
|
---|
instrumentál
|
mianownikiem
|
mianownikami
|
---|
lokál
|
mianowniku
|
mianownikach
|
---|
vokativ
|
mianowniku
|
mianowniki
|
---|
- nominativ
- Mianownik jest formą wyrazu podawaną w słownikach. – Nominativ je forma výrazu uváděná ve slovnících.
- (v matematice) jmenovatel
- W matematyce mianownik musi być różny od zera. – V matematice musí být jmenovatel různý od nuly.
- wspólny mianownik – společný jmenovatel
- nominatiwus, nominativus, nominatyw
- dzielnik
- –
- licznik