approperare
latina
editovatsloveso
editovat- 1. konjugace (a-kmeny)
časování
editovatČas | Osoba | Aktivum | Pasivum |
---|---|---|---|
Infinitiv | – | approperāre | – |
Prézens sg. | 1. | approperō | approperor |
2. | approperās | approperāris | |
3. | approperat | approperātur | |
Prézens pl. | 1. | approperāmus | approperāmur |
2. | approperātis | approperāminī | |
3. | approperant | approperantur | |
Imperativ sg. | 2. | approperā! | – |
Imperativ pl.. | 2. | approperāte! | – |
Imperfektum sg. | 1. | approperābam | approperābar |
2. | approperābās | approperābāris | |
3. | approperābat | approperābātur | |
Imperfektum pl. | 1. | approperābāmus | approperābāmur |
2. | approperābátis | approperābāminī | |
3. | approperābant | approperābantur | |
Futurum sg. (první) | 1. | approperābō | approperābor |
2. | approperābis | approperāberis | |
3. | approperābit | approperābitur | |
Futurum pl. (první) | 1. | approperābimus | approperābimur |
2. | approperābitis | approperābiminī | |
3. | approperābunt | approperābuntur | |
Konjunktiv imperfekta sg. | 1. | approperārem | – |
2. | approperārēs | – | |
3. | approperāret | – | |
Konjunktiv imperfekta pl. | 1. | approperārēmus | – |
2. | approperārētis | – | |
3. | approperārent | – |