excogitare
latina editovat
sloveso editovat
- 1. konjugace (a-kmeny)
časování editovat
| Čas | Osoba | Aktivum | Pasivum |
|---|---|---|---|
| Infinitiv | – | excōgitāre | – |
| Prézens sg. | 1. | excōgitō | excōgitor |
| 2. | excōgitās | excōgitāris | |
| 3. | excōgitat | excōgitātur | |
| Prézens pl. | 1. | excōgitāmus | excōgitāmur |
| 2. | excōgitātis | excōgitāminī | |
| 3. | excōgitant | excōgitantur | |
| Imperativ sg. | 2. | excōgitā! | – |
| Imperativ pl.. | 2. | excōgitāte! | – |
| Imperfektum sg. | 1. | excōgitābam | excōgitābar |
| 2. | excōgitābās | excōgitābāris | |
| 3. | excōgitābat | excōgitābātur | |
| Imperfektum pl. | 1. | excōgitābāmus | excōgitābāmur |
| 2. | excōgitābátis | excōgitābāminī | |
| 3. | excōgitābant | excōgitābantur | |
| Futurum sg. (první) | 1. | excōgitābō | excōgitābor |
| 2. | excōgitābis | excōgitāberis | |
| 3. | excōgitābit | excōgitābitur | |
| Futurum pl. (první) | 1. | excōgitābimus | excōgitābimur |
| 2. | excōgitābitis | excōgitābiminī | |
| 3. | excōgitābunt | excōgitābuntur | |
| Konjunktiv imperfekta sg. | 1. | excōgitārem | – |
| 2. | excōgitārēs | – | |
| 3. | excōgitāret | – | |
| Konjunktiv imperfekta pl. | 1. | excōgitārēmus | – |
| 2. | excōgitārētis | – | |
| 3. | excōgitārent | – |