incitare
latina
editovatsloveso
editovat- 1. konjugace (a-kmeny)
časování
editovatČas | Osoba | Aktivum | Pasivum |
---|---|---|---|
Infinitiv | – | incitāre | – |
Prézens sg. | 1. | incitō | incitor |
2. | incitās | incitāris | |
3. | incitat | incitātur | |
Prézens pl. | 1. | incitāmus | incitāmur |
2. | incitātis | incitāminī | |
3. | incitant | incitantur | |
Imperativ sg. | 2. | incitā! | – |
Imperativ pl.. | 2. | incitāte! | – |
Imperfektum sg. | 1. | incitābam | incitābar |
2. | incitābās | incitābāris | |
3. | incitābat | incitābātur | |
Imperfektum pl. | 1. | incitābāmus | incitābāmur |
2. | incitābátis | incitābāminī | |
3. | incitābant | incitābantur | |
Futurum sg. (první) | 1. | incitābō | incitābor |
2. | incitābis | incitāberis | |
3. | incitābit | incitābitur | |
Futurum pl. (první) | 1. | incitābimus | incitābimur |
2. | incitābitis | incitābiminī | |
3. | incitābunt | incitābuntur | |
Konjunktiv imperfekta sg. | 1. | incitārem | – |
2. | incitārēs | – | |
3. | incitāret | – | |
Konjunktiv imperfekta pl. | 1. | incitārēmus | – |
2. | incitārētis | – | |
3. | incitārent | – |