oprawca

polština

výslovnost

• IPA: [ɔˈpraft͡sa]

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	oprawca	oprawcy
genitiv	oprawcy	oprawców
dativ	oprawcy	oprawcom
akuzativ	oprawcę	oprawców
instrumentál	oprawcą	oprawcami
lokál	oprawcy	oprawcach
vokativ	oprawco	oprawcy

význam

1. popravčí, kat

synonyma

1. kat

související

• oprawiać
• oprawa