προπονητής

řečtina

etymologie

• (1896) Z starořeckého: προπονέω (προπονῶ)

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	προπονητής	προπονητές
genitiv	προπονητή	προπονητών
akuzativ	προπονητή	προπονητές
vokativ	προπονητή	προπονητές

význam

1. trenér

související

• προπονημένος
• προπόνηση
• προπονητικός
• προπονήτρια
• προπονώ