uszczęśliwić

polština

výslovnost

• IPA: [u.ʂt͡ʂɛɲˈɕli.vit͡ɕ],  uszczęśliwić^{? • info}

sloveso

• dokonavé
• tranzitivní

časování

oznamovací způsob

Přítomný čas
Osoba	Singulár	Plurál
1.	uszczęśliwię	uszczęśliwimy
2.	uszczęśliwisz	uszczęśliwicie
3.	uszczęśliwi	uszczęśliwią

Minulý čas
Osoba	Singulár			Plurál
	mužský	ženský	střední	mužský osobní	ženský	střední
1.	uszczęśliwiłem	uszczęśliwiłam	uszczęśliwiłom	uszczęśliwiliśmy	uszczęśliwiłyśmy
2.	uszczęśliwiłeś	uszczęśliwiłaś	uszczęśliwiłoś	uszczęśliwiliście	uszczęśliwiłyście
3.	uszczęśliwił	uszczęśliwiła	uszczęśliwiło	uszczęśliwili	uszczęśliwiły

význam

1. učinit šťastnou / šťastným; oblažit; obšťastnit

antonyma

1. unieszczęśliwić, (z)martwić

související

• uszczęśliwiać
• szczęście
• szczęśliwy
• uszczęśliwienie
• uszczęśliwiony