| Substantivum
|
singulár
|
plurál
|
| nominativ
|
mianownik
|
mianowniki
|
| genitiv
|
mianownika
|
mianowników
|
| dativ
|
mianownikowi
|
mianownikom
|
| akuzativ
|
mianownik
|
mianowniki
|
| instrumentál
|
mianownikiem
|
mianownikami
|
| lokál
|
mianowniku
|
mianownikach
|
| vokativ
|
mianowniku
|
mianowniki
|
- nominativ
- Mianownik jest formą wyrazu podawaną w słownikach. – Nominativ je forma výrazu uváděná ve slovnících.
- (v matematice) jmenovatel
- W matematyce mianownik musi być różny od zera. – V matematice musí být jmenovatel různý od nuly.
- wspólny mianownik – společný jmenovatel
- nominatiwus, nominativus, nominatyw
- dzielnik
- –
- licznik
