- oznamovací způsob
| Přítomný čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| 1.
|
paplam
|
paplamy
|
| 2.
|
paplasz
|
paplacie
|
| 3.
|
papla
|
paplają
|
| Minulý čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
| 1.
|
paplałem
|
paplałam
|
paplałom
|
paplaliśmy
|
paplałyśmy
|
| 2.
|
paplałeś
|
paplałaś
|
paplałoś
|
paplaliście
|
paplałyście
|
| 3.
|
paplał
|
paplała
|
paplało
|
paplali
|
paplały
|
- žvanit, mlít (pantem), pindat, blábolit, mektat
- Przychodziła do mnie i godzinami paplała o bzdurach. – Chodila ke mně a celé hodiny žvanila o nesmyslech.
- strzępić sobie język, pleść, bajdurzyć, trajkotać, nawijać
