spójnik

polština

výslovnost

• IPA: [ˈspujɲik]
•  spójnik^{? • info}

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	spójnik	spójniki
genitiv	spójnika	spójników
dativ	spójnikowi	spójnikom
akuzativ	spójnik	spójniki
instrumentál	spójnikiem	spójnikami
lokál	spójniku	spójnikach
vokativ	spójniku	spójniki

význam

1. (v jazykovědě) spojka

související

• spójnikowy
• spajać
• spoić