- oznamovací způsob
Přítomný čas
|
Osoba |
Singulár |
Plurál
|
1.
|
śmieję się
|
śmiejemy się
|
2.
|
śmiejesz się
|
śmiejecie się
|
3.
|
śmieje się
|
śmieją się
|
Minulý čas
|
Osoba |
Singulár |
Plurál
|
mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
1.
|
śmiałem się
|
śmiałam się
|
śmiałom się
|
śmialiśmy się
|
śmiałyśmy się
|
2.
|
śmiałeś się
|
śmiałaś się
|
śmiałoś się
|
śmialiście się
|
śmiałyście się
|
3.
|
śmiał się
|
śmiała się
|
śmiało się
|
śmiali się
|
śmiały się
|
- smát se
- Ewa bardzo nie lubi, gdy się z niej dzieci śmieją. – Ewa velmi nerada, když se jí děti smějí.
- Nie śmiej się, że kochasz mnie! – Nelži mi, že mě máš rád(a).
- rechotać, kwiczeć, zastosować
- płakać