- oznamovací způsob
| Přítomný čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| 1.
|
płaczę
|
płaczemy
|
| 2.
|
płaczesz
|
płaczecie
|
| 3.
|
płacze
|
płaczą
|
| Minulý čas
|
| Osoba |
Singulár |
Plurál
|
| mužský |
ženský |
střední |
mužský osobní |
ženský |
střední
|
| 1.
|
płakałem
|
płakałam
|
płakałom
|
płakaliśmy
|
płakałyśmy
|
| 2.
|
płakałeś
|
płakałaś
|
płakałoś
|
płakaliście
|
płakałyście
|
| 3.
|
płakał
|
płakała
|
płakało
|
płakali
|
płakały
|
- brečet, plakat
- Ewa bardzo nie lubi, gdy jej dzieci płaczą. – Ewa velmi nerada, když její děti pláčou.
- Nie płacz, że kocham cię! – Nebreč, že tě nemám rád(a).
- (knižně, básnicky) tonąć we łzach
- śmiać się
