obyczaj

polština

výslovnost

• IPA: [ɔˈbɨt͡ʃaj]
•  obyczaj^{? • info}

podstatné jméno

• rod mužský

skloňování

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	obyczaj	obyczaje
genitiv	obyczaju	obyczajów
dativ	obyczajowi	obyczajom
akuzativ	obyczaj	obyczaje
instrumentál	obyczajem	obyczajami
lokál	obyczaju	obyczajach
vokativ	obyczaju	obyczaje

význam

1. zvyk, obyčej, mrav

související

• obyczajny
• obyczajowy
• obyczajnie